Από άνθρωπος μισάνθρωπος και απάνθρωπος .Αυτή είναι η εξέλιξη μας!
Σάλος έχει προκαλέσει το γεγονός ότι στην Λεωφόρο Αθηνών, στο ύψος του Περιστερίου παρασύρθηκε κορίτσι 17 χρονών από διερχόμενο όχημα , ο οδηγός του οποίου την εγκατέλειψε και έμεινε στη μέση του δρόμου αβοήθητη, τραυματισμένη για μισή ώρα, με μια σειρά οχημάτων να την χτυπούν και να την προσπερνούν με απάθεια.
Κανένας οδηγός δεν μπήκε στη διαδικασία να σταματήσει να την βοηθήσει αλλά ούτε καν να καλέσει βοήθεια. Η 17χρονη δίνει μάχη για τη ζωή της αφού μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με μεγάλη καθυστέρηση και μετά από σειρά χτυπημάτων. Μόνο μετά από ώρα κάποιος οδηγός έκλεισε το δρόμο για να σταματήσει τα οχήματα και βοήθησε το νεαρό κορίτσι.
Τι συμβαίνει με το αξιακό μας σύστημα;
Στην εποχή μας έχουν αντιστραφεί οι αξίες μας. Θεωρήσαμε τον καλό αφελή, τον γενναιόδωρο ανόητο, τον δίκαιο γραφικό και ξεχάσαμε ότι μόνο έτσι ο κόσμος ήταν ανθρώπινος. Το σύστημα μας υποσχέθηκε ότι αν ακολουθούσαμε τις υποδείξεις του θα πεινούσαν και θα υπέφεραν σήμερα λιγότεροι άνθρωποι στο πλανήτη, θα είμαστε περισσότερο συνδεδεμένοι με τους φίλους μας μέσω της τεχνολογίας, η ζωή μας θα είχε περισσότερες ανέσεις και ευκολίες και εμείς θα απολαμβάναμε την ευημερία μας.. Κάπως έτσι άρχισε το ξέφρενο κυνήγι να αυξήσουμε τα κεκτημένα μας και μετατρέψαμε τις σχέσεις μας σε σχέσεις δούναι και λαβείν, αμελήσαμε τους αγαπημένους μας , στερηθήκαμε τα απλά καθημερινά πράγματα που μας έφερναν κοντά στους δικούς μας ανθρώπους παρασυρμένοι από τη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία.
Η επιταγή του υλιστικού πνεύματος της εποχής μας ως απόρροια της καταναλωτικής κοινωνίας, η δυσλειτουργία βασικών θεσμών όπως είναι αυτός της οικογένειας και της δημοκρατίας, ο ατομικισμός και το κέρδος, η σκληρότητα , η αδιαφορία, η νεύρωση για επιβολή, η πλαστή εικόνα του επιτυχημένου που χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο του στερεί όλα όσα απαρτίζουν την ανθρώπινη υπόστασή του.
Ζητείται Ελπίς
Ο Αντώνης Σαμαράκης είχε πει “ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μία στην άλλη, όσο είναι σήμερα. Και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μία από την άλλη, όσο είναι σήμερα”
Ποτέ οι άνθρωποι δεν ήταν πιο συνδεδεμένοι με τα σόσιαλ μίντια όσο είναι σήμερα .Και ποτέ άλλοτε οι σχέσεις των ανθρώπων δεν ήταν τόσο ρηχές , κενές και επιδερμικές όσο είναι σήμερα.
Ποτέ οι άνθρωποι δεν είχαν τέτοια τεχνολογία ( Κάμερες παρακολούθησης, κινητά ) για να βοηθήσει, να προλάβει να αποτρέψει το κακό. Και ποτέ άλλοτε ο κόσμος δεν ήταν τόσο αδιάφορος, μόνος , απελπισμένος, αβοήθητος και απάνθρωπος.
Μοναδική λύση πριν μετατραπούμε ολοκληρωτικά και κυριολεκτικά σε ανθρωπομηχανές είναι να βρούμε τα χαμένα μας ιδανικά και τους δεσμούς που μας κρατούσαν ενωμένους και ανθρώπινους.
