Η τεχνική «δημιουργώ το πρόβλημα, περιμένω την αντίδραση και παρουσιάζω τη λύση» είναι αυτό που ζούμε στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια.
Πρώτα γίνεται η διάβρωση των αξιών και των συνδετικών κρίκων της οικογένειας και αυτό στην συνέχεια επεκτείνεται στην κοινωνία.
Αλλάζουν οι έννοιες του σωστού και του λάθους, του καλού και του κακού, εισάγονται νέοι όροι που ντύνονται με το ένδυμα του μοντερνισμού όπως αυτός του κοινωνικού φύλου, του political correct, δημιουργείται πόλωση σε φλέγοντα ζητήματα και επιτυγχάνεται ο κατακερματισμός της κοινωνίας. Οι «μεν» στρέφονται ενάντια στους «δεν» και αποδυναμώνονται μεταξύ τους χωρίς να αντιλαμβάνονται τον πραγματικό τους κοινό εχθρό.
Το εργασιακό οκτάωρο γίνεται δεκατριάωρο ,που μεταφράζεται σε λιγότερο χρόνο για τους αγαπημένους στο σπίτι, μεγαλύτερη εξάντληση, καταπονημένο νευρικό σύστημα, τεταμένες σχέσεις , διαλυμένες καταστάσεις.
Αλλαγή των προτύπων της νεολαίας
Το κινητό αντικαθιστά το βιβλίο, οι παρέες γίνονται chat, η μπάλα και οι βόλτες στα πάρκα παραχωρούν τη θέση τους στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και οι συζητήσεις μεταξύ των νέων άπειρα βίντεο στο ΤΙΚ ΤΟΚ που θολώνουν το μυαλό και εκμηδενίζουν την σκέψη. Οι εικόνες που εναλλάσσονται αδιάκοπα παρουσιάζουν το νέο μοντέλο της Νεολαίας που εστιάζει όλη της την προσοχή στην εικόνα και στην απόκτηση αγαθών, στο εύκολο χρήμα και την άνετη ζωή. Πλαστικές επεμβάσεις που αλλοιώνουν τα φυσικά χαρακτηριστικά, τατουάζ να καλύπτουν όλο το δέρμα, ρούχα που κρύβουν μόνο τα απαραίτητα, και συμπεριφορές που δυσκολεύεσαι να διακρίνεις ποιο είναι το αρσενικό και ποιο το θηλυκό. Σε ένα σημείο όμως συναντιούνται. Στην υπερέκθεση . Άπειρες φωτογραφίες στο διαδίκτυο, άλλες προκλητικές , άλλες ευφάνταστες , περιμένοντας την αποδοχή των άλλων με likes και καρδούλες.
Ταυτόχρονα βαθαίνει η οικονομική κρίση , όλο και περισσότερα νοικοκυριά δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, Το άγχος και η ανασφάλεια γίνεται θηλιά στο λαιμό, ενώ τερατώδη οικονομικά σκάνδαλα και το μεγάλο φαγοπότι κρατικών λειτουργών βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ο μέσος Έλληνος παρόλο που νιώθει ότι αυτοί που πίστεψε και στήριξε με την ψήφο του , τον πρόδωσαν , τον χρησιμοποίησαν και τώρα είναι έτοιμοι να τον πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα, παραμένει απαθής. Νιώθει ηττημένος , ανήμπορος να αντιδράσει, να ξεσηκωθεί να διεκδικήσει την χαμένη του αξιοπρέπεια και με τσαλακωμένο το ηθικό του ,βουλιάζει στην άβυσσο και στο αδιέξοδο.
Αυτή η εγκατάλειψη και απελπισία αποτελεί ένα υποχρεωτικό στάδιο , πλήρως ελεγχόμενο για να δημιουργήσει την αίσθηση της αστάθειας και της ρευστότητας στην κοινωνία . Ο καθένας μας να μην ξέρει τι του ξημερώνει, σαν να κινείται μέσα σε ναρκοπέδιο που ανά πάσα ώρα και στιγμή θα ανατιναχτεί η επόμενη νάρκη.
Πόσο όμως μπορεί ο Έλληνας να αντέξει αυτή την συνεχόμενη κακοποίηση;
Όταν κάποια στιγμή , πιάσει πάτο, όταν δεν θα έχει τίποτα πια να χάσει, όταν θα έχουν διαλυθεί οι αυταπάτες του και θα ντρέπεται για τον ίδιο του τον εαυτό που αφέθηκε να τον πιάσουν κορόιδο , τότε θα επαναστατήσει . Και μετά θα επικρατήσει το χάος, ένα χάος που οι παγκόσμιοι εξουσιαστές έχουν προκαλέσει μεθοδευμένα, το ελέγχουν και το επιζητούν για να φέρουν την λύση που επιθυμούν.
Μετά από αυτό θα παρουσιαστεί η παγκόσμια διακυβέρνηση ως η μόνη λύση που θα επιφέρει την πολυπόθητη ειρήνη…
Τόσο καλά… ..Όλα μελετημένα….
Όμως κάτι ξεφεύγει, κάτι δεν έχουν υπολογίσει σωστά.
Είναι η αφύπνιση του κόσμου , που γίνεται αργά και βασανιστικά, αλλά όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την μεγάλη παγίδα.
Ανακαλύπτουν την Ιστορία, που χρόνια τώρα μας την κρύβουν, την παραποιούν και προσπαθούν οι ανθελληνικές δυνάμεις να ξεχασθεί ώστε να πάψουμε να υπάρχουμε ως Έθνος
Ξεχνούν όμως ότι Ελλάς είναι ο τόπος που κατοικούν οι Θεοί .
Η λέξη «Έλλην», σημαίνει «αυτός που βλέπει τον θεό». Αυτός δηλαδή του οποίου η υψηλή κραδασμική συχνότητα είναι ίδια μ’ εκείνη του Φωτός, του Ήλιου που ζεσταίνει την χώρα μας και μας χαρίζει τον λαμπερό μας ουρανό. Μπορεί για χρόνια να καλλιεργήθηκε η έννοια της Ψωροκώσταινας, του φτωχού συγγενή του Νότου, του επαίτη που ζει με δανεικά γιατί εξυπηρετούσε. Σκοπίμως έκρυψαν την Γνώση. Η Ιστορική Μνήμη όμως υπάρχει καταγεγραμμένη στο συλλογικό ασυνείδητο. Όταν έρθει η στιγμή που θα ενεργοποιηθεί , και ο Έλληνας, θυμηθεί την ταυτότητα και την αποστολή του, τον ανώτερο σκοπό του, τότε θα βγει και πάλι μπροστά και θα διδάξει ξανά στην ανθρωπότητα τους Νόμους και τις Αξίες που ξεχάστηκαν.
Αυτή την ιερή στιγμή περιμένουμε.
Περνάμε από στενωπούς και συμπληγάδες. Οι δοκιμασίες κλιμακώνονται, οι ζυμώσεις ενεργοποιούνται για να φτάσουμε στο σημείο της εκτίναξης. Είναι το απαραίτητο στάδιο της προετοιμασίας των μεγάλων αποφάσεων. Οι συνειδητοποιήσεις επέρχονται μέσα από σκληρά μαθήματα, όταν εξατμίζονται οι ψευδαισθήσεις και εξανεμίζονται οι αυταπάτες. Όταν μένουμε μόνοι με την αλήθεια μας, όταν αντικρίζουμε κατάματα την πραγματικότητα μας. Τότε μόνο είμαστε έτοιμοι να πάρουμε τις αποφάσεις μας. Και μετά δεν υπάρχει επιστροφή.
Μόνο ένας δρόμος , αυτός που οδηγεί στο ΦΩΣ
Έλενα Καράμπελα
