Το βασικό εισόδημα συνοψίζεται στη μηνιαία καταβολή από μια κυβέρνηση σε κάθε πολίτη ενός ποσού που καλύπτει τις “βασικές ανάγκες”
Το πείραμα ξεκίνησε με την Πλανδημία και την καραντίνα , με το κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων προς αποφυγή της διάδοσης του “θανατηφόρου ιού”. Για να μην αντιδράσουν οι καταστηματάρχες πήραν μεγάλες αποζημιώσεις για το διάστημα που έμειναν κλειστά τα μαγαζιά τους. Αργότερα ακολουθήθηκε η πολιτική των επιδομάτων. Φυτεύτηκε η ιδέα ότι είναι προτιμότερο να κάθεσαι και να πληρώνεσαι. Αυτό εξυπηρετεί την άνοδο της ανεργίας που επιφέρει η τεχνολογία. Κλείνουν τράπεζες, τώρα τα ΕΛΤΑ και θα συνεχίσει γιατί η τεχνητή νοημοσύνη θα αντικαθιστά τον εργαζόμενο σε πολλαπλά πεδία.
Εδώ εμφανίζεται το Καθολικό Βασικό Εισόδημα
Για δεκαετίες οι ισχυροί του πλανήτη εξαγγέλλουν μέτρα για την εξάλειψη της φτώχειας. Περάσαμε για παράδειγμα στις μεταλλαγμένες τροφές για να μπορεί να αντιμετωπιστεί η πείνα στην Αφρική . Η Αφρική ακόμα λιμοκτονεί και η φτώχεια αντί να μειώνεται εξαπλώνεται συνεχώς και πλήττει όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα παγκοσμίως.
Ο Ρουμπινί προβλέπει ότι για να αντιμετωπιστεί αυτό το κύμα ανεργίας που θα προκύψει από την τεχνολογία, οι κυβερνήσεις θα αναγκαστούν να εφαρμόσουν ένα καθολικό βασικό εισόδημα (ΚΒΕ). Πρόκειται για ένα σύστημα όπου κάθε πολίτης, ανεξαρτήτως εργασιακής κατάστασης, θα λαμβάνει ένα σταθερό ποσό χρημάτων από το κράτος, με σκοπό να καλύπτονται οι βασικές του ανάγκες. Αν και η ιδέα δεν είναι καινούρια – έχει προταθεί από φιλοσόφους, οικονομολόγους και πολιτικούς εδώ και δεκαετίες – ο Ρουμπινί τη βλέπει ως αναπόφευκτη εξέλιξη σε έναν κόσμο χωρίς δουλειές.
Ωστόσο, η εικόνα που ζωγραφίζει δεν είναι αισιόδοξη. Το ΚΒΕ, κατά τον Ρουμπινί, δεν θα είναι μια λύση που θα προάγει την ευημερία, αλλά μια ελάχιστη παρηγοριά για να αποφευχθούν κοινωνικές εξεγέρσεις. «Θα ζούμε με ένα πενιχρό εισόδημα, εξαρτώμενοι πλήρως από το κράτος ή τις μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες», αναφέρει. «Δεν θα είναι ζωή ελευθερίας, αλλά σκλαβωμένης επιβίωσης».
Σε μια κοινωνία που ενδιαφέρεται για τους πολίτες της πραγματικά θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση στο πρόβλημα της ανεργίας και της εκμετάλλευσης. Αν ψάξει κάνεις βαθύτερα, θα βρει μια δόλια τακτική για μεγαλύτερη φτώχεια, εξάρτηση και υποδούλωση των λαών. Πρόκειται για έναν «δούρειο ίππο» για κατάργηση των ατομικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θα υπάρχει ολοκληρωτική εξάρτηση από το κράτος , το οποίο θα μπορεί να τροποποιεί το ποσό , να σου υπαγορεύει πως να το ξοδέψεις, να σου απαγορεύει την αποταμίευση , να σου βάζει κάθε είδους περιορισμό .
Το σάπιο σύστημά που κυβερνά όχι μόνο δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε τα «βασικά» για το λαό και τις ανάγκες του, αλλά κάνει και τη φτώχεια, που σπέρνει, «ευκαιρία» για να του στερήσει ακόμα περισσότερο. Η διαφθορά και η πλεονεξία που έχουν επιδείξει οι ιθύνοντες τους καθιστούν αφερέγγυους για να τους εμπιστευτούμε στο οτιδήποτε.
