Κάποια στιγμή στο παρελθόν, είχα την ενημέρωση πως στην γειτονική μας Ιταλία, με νόμο του κράτους, δεν δημιουργούνται και δεν λειτουργούν αλυσίδες super market μέσα στον αστικό ιστό, ώστε να λειτουργεί η μικρή αγορά, η οποία είναι και ο αιμοδότης της οικονομίας.
Το επιβεβαίωσε δικός μου άνθρωπος με επιτόπια έρευνα και με ενημέρωσε πως πράγματι οι αλυσίδες βρίσκονται εκτός πόλεων. Αυτό συμβαίνει και σε άλλες χώρες, τουλάχιστον Ευρωπαϊκά. Εδώ, για να μιλήσουμε για την πρωτεύουσα, έχουμε στην πολυσύχναστη λεωφόρο Κηφισίας τρία τεράστια συγκροτήματα, (Mall-Avenue-Golden hall), σε ακτίνα χιλίων μέτρων.
Απομυζώντας τζίρο από: Ψιλικά-Μίνι μάρκετ-Κομμωτήρια-Καταστήματα ρούχων Βιβλιοπωλεία-Καταστήματα καπνικών κ.λ.π Έχουν δημιουργηθεί επίσης καταστήματα τέρατα που αφορούν επισκευές, κατασκευές (Leroy – Ikea – Ravenna – Practiker), απομυζώντας με την σειρά τους τα ταμεία των: Χρωματοπωλείων- Καταστημάτων ειδών υγιεινής-Καταστημάτων ειδών δώρου-Ποδηλατάδικων-Καταστημάτων αξεσουάρ κ.λ.π Σε όλη αυτή την άρρωστη, με την βούλα του κράτους, κατάσταση, προστέθηκαν τα παιχνιδάδικα Jumbo, τα οποία στο πέρασμα των ετών, μετατράπηκαν σε Μίνι μάρκετ, πουλώντας ανάμεσα στα εκ Κίνας φτηνοπαίχνιδα και ρούχα, συσκευασμένα τρόφιμα.
Η εσκεμμένη επίθεση στους ελεύθερους επαγγελματίες δεν σταματά εδώ. Έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια και εξαπλώνεται ραγδαία, μια νέα μορφή πληρωμής των υπαλλήλων με τα λεγόμενα κουπόνια ή tickets όπως αποκαλούνται, στέλνοντας τους εργαζόμενους με την βία στην αγκαλιά των πολυεθνικών ή των super markets. Διότι το κουπόνι, δεν μπορεί να εξαργυρωθεί στο μικρό μαγαζάκι της γειτονιάς, αλλά
μόνο στο συμβεβλημένο υπερκατάστημα.
Δεν φτάνει που έχει μειωθεί η αγοραστική δύναμη του πολίτη υπηκόου, ένα μεγάλο μέρος των χρημάτων, έχει την υποχρέωση να το μεταφέρει και να το χαρίζει στους μεγαλοκαρχαρίες, οι οποίοι, είναι κοινό μυστικό πως έχουν άριστες σχέσεις με την εξουσία και πως τα έσοδά τους, δεν επιστρέφουν σχεδόν ποτέ στην τοπική αγορά. Εδώ δεν πρέπει να παραλείψω, πως αυτός ο πόλεμος διαρκεί πάρα πολλά χρόνια. Απλά αναβαθμίζεται, με στόχο πάντα τον μεροκαματιάρη και την οικογένειά του.
Από τις αλήστου μνήμης περαιώσεις, όπου όσα και αν πλήρωνες σε απειλούσε η εφορία με έλεγχο και τσεκούρι, αν δεν απέδιδες ένα επιπλέον ποσό για να “κλείσεις τα βιβλία”, μέχρι την μεγάλη φορολογία και 100% προκαταβολή για την επόμενη χρονιά, ένας ασφαλιστικός φορέας, που όσα του πληρώνεις, άλλα τόσα σε χρεώνει, δημοτικά τέλη που κάθε χρόνο βαίνουν αυξανόμενα και ιδιαίτερα τα τελευταία
τουλάχιστον δέκα χρόνια υπέρ του υπερταμείου της Ε.Ε.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι αγαπημένες μας κυβερνήσεις, οι οποίες κόπτονται για το καλό και την επιβίωσή μας, έκλεισαν τα λοιμωδών, εφάρμοσαν lockdown, οδηγώντας στο κλείσιμο πολλές επιχειρήσεις και στην ανέχεια χιλιάδες πολίτες οι οποίοι σημειωτέον πως με τις εισφορές τους συντηρούσαν στρατιές συνταξιούχων. Ταυτόχρονα καθώς μας ενημέρωναν πως δεν υπήρχαν χρήματα και έπρεπε να γίνουν περικοπές, χάριζαν εκατομμύρια σε καναλάρχες ώστε να μεταδίδουν κατασκευασμένες ειδήσεις.
Όσοι παρέμειναν, το λιγότερο, αφελείς και πίστεψαν πως το κακό τελείωσε, αρκεί να ρωτήσουν ένα λογιστικό γραφείο, του κέντρου της Αθήνας για το πόσα καταστήματα Αιγυπτίων, Σύριων, Νιγηριανών και Μπαγκλαντεσιανών, έχουν ανοίξει και ανοίγουν καθημερινά και μάλιστα επιδοτούμενα και με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ οι Έλληνες ταλαιπωρούνται άνω του ενός μηνός με άπειρα δικαιολογητικά και άλλα προσκόμματα.
Κι όμως παρ’ όλη αυτή την πολεμική η μικρή επιχείρηση του πάντα φιλότιμου και εργατικού Έλληνα ακόμη αντέχει.
Αυτό όμως δεν αρέσει στους ηγεμόνες. Πλέον, εκτός του επαγγελματία, η ίδια ξενόφερτη μπότα, πρέπει να συντρίψει και τον κάθε απλό πολίτη. Δείτε τι έχουν κάνει διαχρονικά σε πλούσια σε πρώτες ύλες κράτη, όπως το δικό μας. Τοποθετούν ένα δικό τους ανδρείκελο, ώστε να αρπάξουν ότι μπορεί να τους αποφέρει κέρδος, με ταυτόχρονη υποδούλωση οικονομική-υγειονομική των πολιτών. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως εκτός από οικονομικό, μετατραπήκαμε και σε υγειονομικό πείραμα, σε πείσμα της επιστήμης. Εδώ έρχεται να κουμπώσει η τελική επίθεση στους πολίτες της χώρας, χρησιμοποιώντας την ενέργεια.
Μία εύρωστη και κρατική όπως σε ολόκληρο τον κόσμο επιχείρηση, την διέλυσαν σε κομμάτια για να την ξεφορτωθούν και να την χαρίσουν σε ιδιώτες. Όπως επίσης την κρατική γη, για να τοποθετήσουν κοστοβόρους, μολυσματικούς και καθόλου αποδοτικούς ανεμόμυλους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του κράτους, μέχρι το τέλος του 2022 θα έχουν δαπανηθεί υπό μορφή επιδοτήσεων στο ρεύμα, τα περισσότερα ουσιαστικά χάρισμα στους ιδιώτες παρόχους, πάνω από δέκα (10) δις.
Αυτά τα χρήματα, ας μην αναφερθούμε στις δικές μας απαγορευμένες έξωθεν εξορύξεις, αν είχαν δοθεί, για την επαναλειτουργία των λιγνιτικών μονάδων, την λειτουργία του υδροηλεκτρικού της Μεσοχώρας, κόστους άλλου μισού δις και για άλλες συμπληρωματικές λειτουργίες επάνω στην ενέργεια, σήμερα θα είμαστε σχεδόν αυτάρκεις.
Επίσης δεν πρέπει να παραλείψουμε, να αναφερθούμε στο γεγονός πως με αυτά τα χρήματα δεν θα είχαν απολυθεί, αλλά τουναντίον θα είχαν προσληφθεί περισσότεροι υγειονομικοί, θα είχαν ανοίξει τα λοιμωδών, τα οποία παραμένουν κλειστά, επιβαρύνοντας το δημόσιο σύστημα υγείας, πολλαπλασιάζοντας τους νεκρούς και ταυτόχρονα, αν το δούμε εντελώς ψυχρά και την οικονομία, τόσο βραχυπρόθεσμα, όσο και μακροπρόθεσμα.
Είπαμε όμως, πως το σχέδιο περιλαμβάνει την αφαίμαξη του μέσου πολίτη και την μεταφορά του χρήματος σε ιδιώτες υγειονομικούς μασόνους. Τα αποτελέσματα των εσκεμμένων ενεργειών ενάντια στους πολίτες της χώρας, θα επιδεινώσουν περαιτέρω την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και την υγεία του πολίτη, για την οποία, με τόσα πληρωμένα αδρά σποτάκια, μας βομβαρδίζουν πως κόπτονται.
Αυτό από ότι φαίνεται είναι η τελική επιδίωξη των κατ’ επίφαση εκλεγμένων, ολόκληρου του κατοχικού κοινοβουλίου. Ένας λαός, καθημαγμένος οικονομικά, κουρασμένος ψυχικά και βαλλόμενος υγειονομικά, πόσο μπορεί να αντέξει;
Κι όμως, παρά την μέχρι σήμερα, απογοήτευσή μου, απογοήτευσή μας για την απαράδεκτη στάση των συμπατριωτών μας να βρίσκονται στραμμένοι ενάντια στον συνάνθρωπό τους και ταυτόχρονα να στηρίζουν αυτήν την ξενόφερτη κάστα των απάτριδων, χειραγωγούμενων πολιτικάντηδων, αισιοδοξώ πως την τελευταία στιγμή, η συσσωρευμένη πίεση, θα εκτονωθεί με μία κοινωνική έκρηξη, η οποία θα ακουστεί
τόσο Ευρωπαϊκά όσο και παγκόσμια.
Σταθόπουλος Κωνσταντίνος