Η εποχή του παραλόγου, ακούγεται σαν τίτλος μυθιστορήματος, όμως είναι η δική μας πραγματικότητα. Μοιάζει σα σουρεαλιστή θεατρική παράσταση, μόνο που οι πρωταγωνιστές είμαστε εμείς οι ίδιοι και παίζουμε τους ρόλους μας εν αγνοία μας. Στις μέρες μας , το παράλογο επιδιώκει να αντικαταστήσει το λογικό, το κανονικό, το φρόνιμο.
Τη νέα κανονικότητα που κάποιοι αποφάσισαν να εφαρμόσουν στις ζωές μας, έχουμε μια αντιστροφή των εννοιών. Ο αποκαλούμενος Ανάποδος Κόσμος. Όπως στην αργκό κάναμε την «επανάσταση μας» προφέροντας τις λέξεις ανάποδα, για παράδειγμα γκαφρά για τα φράγκα έτσι έγινε και με τις αξίες και τα ιδανικά μας.
Ο τίμιος αποκαλέστηκε βλάκας, ο καλός ηλίθιος , ο πατριώτης φασίστας , ο ηθικός ομοφοβικός, το ελεύθερο πνεύμα αρνητής και αντιρρησίας, ο σκεπτόμενος ψεκασμένος και συνωμοσειολόγος.
Κατά τον ίδιο τρόπο παρουσιάστηκε η νέα μόδα και η νέα νοοτροπία της ακυρωτικής κουλτούρας που «όλοι οι καλοί χωράνε αρκεί να έχουμε ανοιχτά μυαλά», για να στηρίξει τον νεοεισαγόμενο όρο της συμπερίληψης όπου επικρατεί η αποδοχή κάθε απόκλισης, κάθε ιδιαιτερότητας και διαστροφής. Γιατί «η αγάπη όλα τα υπομένει και όλα τα συγχωρεί». Σε αυτόν, λοιπόν τον όμορφο αγγελικά πλασμένο κόσμο που δημιουργούν για μας οι ισχυροί του πλανήτη, έχει παρατηρηθεί ότι όλη η Ελλάδα «ξαπλώνει» στο ντιβάνι του ψυχολόγου. Μελέτες έδειξαν ότι είναι σπάνιο πια στις μέρες μας Έλληνας να μην συμβουλεύεται ψυχολόγο και να μην παίρνει ψυχοφάρμακα είτε συστημικά είτε περιστασιακά.
Μετά από μια μακρά περίοδο καλοπέρασης και καλοζωίας ήρθε το πρώτο τράβηγμα του χαλιού κάτω από τα πόδια μας, Το ονόμασαν οικονομική κρίση , με τα περίφημα μνημόνια που μας χρέωσαν εφ΄όρου ζωής και μας έκανε να αισθανθούμε όπως ένας τοξικομανής όταν του κόβουν την δόση του. Γιατί εθιστήκαμε στην κατανάλωση και μετρούσαμε την αξία μας σύμφωνα με την δυνατότητα μας σε αυτήν. Και εκεί που πηγαίναμε να συνηθίσουμε τη νέα συνθήκη, ήρθε το δεύτερο κτύπημα κάτω από τη μέση. Το ονόμασαν πανδημία που για να προστατευτούμε από αυτόν τον αόρατο εχθρό, έπρεπε να παραδώσουμε τις ζωές μας άνευ όρων στα χέρια των σωτήρων μας. Και αυτοί μας ζήτησαν ως αντάλλαγμα την ελεύθερη μας βούληση, την δυνατότητα να αποφασίζουν για μας. Μας είπαν ότι είναι για το καλό μας και τους πιστέψαμε. Ήταν η κίνηση Ρουά Ματ για την ανθρωπότητα.
Μετά από αυτό μπήκε σε εφαρμογή το μεγαλόπνοο σχέδιο της Μεγάλης Επανεκκίνησης που επιγραμματικά συνοψίζεται «στο ότι ξέρατε μέχρι τώρα , ξεχάστε τα.» Εν μια νυχτί απεμπολήσαμε τις ατομικές μας ελευθερίες, τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα μας, ακόμα και εκείνη την ελευθερία της έκφρασης. Τώρα μετράμε τα λόγια μας , φοβόμαστε πως θα μιλήσουμε , μην πούμε κάτι που θεωρηθεί ως ρητορική μίσους. Αυτό το ονομάσαμε πρόοδο και εξέλιξη . Τι και αν όλη η κοινωνία βρίσκεται σε νευρικό κλονισμό, τι και αν υπάρχουν τόσες διαταραχές, τόση επιθετικότητα , τόση κατάθλιψη, οι ειδικοί θεωρούν ότι έτσι πρέπει να γίνει. Και εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στους ειδικούς!!.
Έτσι λοιπόν είμαστε όλο και πιο άρρωστοι ψυχικά, ενώ υποτίθεται είμαστε πιο απελευθερωμένοι, έχουμε περισσότερες ανέσεις και ευκολίες, αυτοματοποιημένες υπηρεσίες, περισσότερες πηγές διασκέδασης, αμεσότερους τρόπους επικοινωνίας ωστόσο τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν αρκεί για να αναπτερώσει τη νεκρή ψυχή μας που έχει χάσει τις ισορροπίες της.
Έχουμε μείνει σαστισμένοι να παρακολουθούμε παθητικά την κοινωνία να διαλύεται, να σπάει τη συνοχή της σε χιλιάδες κομμάτια αυτο – προσδιορισμού, σεξουαλικών ταυτοτήτων, ιδεολογικών διαφορών και μικροσυμφερόντων που μας έχουν μετατρέψει σε ταλαίπωρες μονάδες, περιφερόμενες σε μια έρημο από ψεύτικες οάσεις, που όλο τις πλησιάζουμε και όλο ξεμακραίνουν. Η δικαιωματιστική παράνοια μας κάνει να δείχνουμε ο ένας τον άλλον με το δάχτυλο, να διαχωριζόμαστε, να απομονωνόμαστε και τελικά να κλεινόμαστε στα κουτιά μας για να μην «προκαλούμε» και να μη μας «προκαλεί» κανένας.
Εθιστήκαμε σε έναν ακραίο ανταγωνισμό και καταναλωτισμό στα πάντα. Στα αγαθά, στη σάρκα, στην αυτοπροβολή , στον ναρκισσισμό, στην ματαιοδοξία. Μάθαμε σε εξαρτήσεις χωρίς προοπτική πλήρωσης, που μας οδηγούν σε ψυχική αιχμαλωσία, εκμηδενίζοντας την πραγματική ελευθερία της ψυχής και το βασικό αγαθό της νόησης, Χάσαμε την λογική μας.
Και τώρα τι;
Τώρα αναζητάμε έναν άλλο σωτήρα να μας σώσει από τους προηγούμενους. Τώρα ζητωκραυγάζουμε για τον ηγέτη που θα μας επιστρέψει αυτό που μας έκλεψαν ύπουλα . Και παραχωρούμε ξανά τη δύναμη μας στους άλλους. Επαναλαμβάνουμε τα ίδια μοτίβα και περιμένουμε αυτή τη φορά διαφορετικά αποτελέσματα..
Παράλογο;
Έλενα Καράμπελα
