Πατριδογνωσία

<span>Πατριδογνωσία</span>

 Πατριδογνωσία.

Τι ωραία λέξη!

Σύνθετη. Περιέχει μέσα της δυο σπουδαίες έννοιες. Πατρίδα και γνώση!

Η Πατριδογνωσία με την αρχική, «στενή» της έννοια, ήταν ένα μάθημα στο Δημοτικό της δεκαετίας του ‘70 που αναφερόταν στην «τοπογραφία της ιδιαιτέρας πατρίδος» των μαθητών, ενώ με την ευρύτερη, εκείνη που επικράτησε τελικά στην πορεία, περιλάμβανε πλήθος στοιχείων που σχετίζονταν με έναν τόπο, δηλαδή διάφορα περιβαλλοντικά, «πραγματογνωστικά, φυσιογνωστικά και ιστορικο-μυθολογικά τοιαύτα». Από αυτήν τη σκοπιά, το μάθημα απέκτησε χαρακτήρα κεντρικό στη γενική διδακτική πρακτική του Δημοτικού σχολείου στην Ελλάδα· Συνδυαζόταν, μάλιστα, η διδασκαλία του  και με δραστηριότητες εκτός της σχολικής αίθουσας για γνωριμία με τη φύση,, όπως περίπατοι και εκδρομές. Η αντίληψη για το βασικό και καθοριστικό ρόλο του μαθήματος στη διαμόρφωση της σκέψης και της κοινωνικής συνείδησης των μικρών μαθητών αποτυπώθηκε και στον όρο πατριδογνωστικά μαθήματα, στα οποία συγκαταλέγονταν, πέρα από την ίδια την Πατριδογνωσία, η Ιστορία, η Αγωγή του Πολίτη. Ήταν το μάθημα που ανέδυε μέσα μας την εθνική μας συνείδηση και την περηφάνια να είμαστε πολίτες αυτού του ευλογημένου τόπου με την εξέχουσα γεωπολιτική θέση.

Μέσα από το μάθημα γνωρίσαμε και  αγαπήσαμε τη χώρα μας, Λατρέψαμε τον εκτυφλωτικό μας ήλιο, γνωρίσαμε τα εκείνης της εποχής  καταπράσινα βουνά μας, τις λίμνες, τα ποτάμια μας, μυρίσαμε το πεύκο το δεντρολίβανο, τη ρίγανη, τα τριαντάφυλλα και τα γιασεμιά στις ανοιξιάτικες αυλές των σπιτιών, «βουτήξαμε» στην κρυστάλλινη θάλασσα  στο Αιγαίο, στις Κυκλάδες  στα Επτάνησα…

Μάθαμε ότι είμαστε τυχεροί  γιατί η πατρίδα μας είναι το σταυροδρόμι των πολιτισμών, η γέφυρα ανάμεσα στην Δύση και Ανατολή. Αντιληφθήκαμε τη μοναδικότητα της χώρας μας με 6.000 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, που το καθένα έχει τη δική του φυσιογνωμία και ιδιαίτερη ομορφιά. Σε κάθε πέτρα της αναγράφεται η πλούσια Ιστορία της πατρίδας μας. Άπειροι αρχαιολογικοί χώροι, αμέτρητα μουσεία που καταμαρτυρούν την σημαντικότητα της Ελλάδας στο “παγκόσμιο γίγνεσθαι”.

Μάθαμε να έχουμε φιλότιμο, λεβεντιά, μπέσα .  Μάθαμε να είμαστε πολίτες του κόσμου στην σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά  πρωτίστως να προστατεύουμε την δική μας  εθνική και πολιτισμική ταυτότητα.

Τις τελευταίες δεκαετίες όμως όλα άλλαξαν . Τα βιβλία ξαναγράφτηκαν  με σκοπό να διαδώσουν το νέο αφήγημα της παγκοσμιοποίησης.  Το μάθημα της πατριδογνωσίας καταργήθηκε και μας ανάγκασαν να μαθαίνουμε άλλα πράγματα. Και αυτό γιατί επιλέξαμε τη Δύση και έπρεπε να περάσουμε στη φάση του  εξευρωπαϊσμού μας , που μετά αντιληφθήκαμε  ότι ήταν το καλλιτεχνικό όνομα της νέας μας δουλείας.

Μετατρέψαμε την παιδεία, σε εκπαίδευση και αφήσαμε την μόρφωση των Ελλήνων στα χέρια της νεοταξικής ψευτοδιανόησης.  Το αποτέλεσμα είναι να βγαίνουν  άτομα με επιστημονική εξειδίκευση αλλά όχι πνευματική καλλιέργεια και μόρφωση.  Μάθαμε να ακολουθούμε  τις οδηγίες σα να διαβάζουμε το εγχειρίδιο  μιας ηλεκτρονικής συσκευής χωρίς να μας επιτρέπεται  να ασκούμε κριτική και να εκφράζουμε  την δική μας  προσωπική μας εκτίμηση.

Η παρατεταμένη κρίση που έχει εξαθλιώσει το λαό μας είναι συνέπεια αυτής της συγκεκριμένης παιδείας.  Είναι η παιδεία του χαβαλέ, της ωχαδελφισμού , της κατανάλωσης,  της μετριοκρατίας , του συμφέροντος, που  μας οδήγησε σε αυτό το στάδιο της παρακμής. Οι  απανωτές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, μας απομάκρυναν από τις βασικές αξίες του σχολείου , και  εκείνος ο δάσκαλος που δίδασκε με το ήθος της προσωπικότητα τους, έφυγε λοιδωρημένος και συκοφαντημένος, γιατί δήθεν εκπροσωπούσε το πνεύμα μιας συντηρητικής εποχής.

Η πατριδογνωσία ωστόσο μπορεί να σταματήσει την πορεία προς τον εθνικό μας αφανισμό. Μόνο η αναβίωση του  ελληνικού πνεύματος μπορεί να κάνει την ανατροπή.. Η παιδεία, η διδαχή  της αρχαίας ελληνικής γραμματείας , η ιστορία μας όπως την καταμαρτυρούν όσοι την έζησαν και όχι όσοι την παραποίησαν είναι ο τρόπος να ξαναβρούμε τον χαμένο μας εαυτό.

Και όσοι το έχουν αντιληφθεί οφείλουν να αναλάβουν δράση,  να διαδώσουν τη γνώση, να μεταφέρουν το μήνυμα. Ας γίνει ανεπίσημα. Μεταξύ μας. Ας λάβει την μορφή του «Κρυφού Σχολείου». Δεν είναι ώρα για πολλές γραμματικές, φλυαρίες των άχρηστων βιβλίων, και ανούσιες παπαγαλίες. Ας σταματήσουν οι φανφάρες και τα κούφια λόγια και ας μιλήσει η καρδιά. Υπάρχει  ένα μάθημα, που το λένε «πατριδογνωσία».

«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις», έγραψε ο τιμημένος με νόμπελ λογοτεχνίας Έλληνας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης. Ας ξαναφτιάξουμε την Ελλάδα με ότι έχει απομείνει. Είναι χρέος μας.

 

Leave a Comment