Προβλήματα υποδομών, κενά καθηγητών και δασκάλων, συνεχείς αλλαγές του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλαγές βιβλίων  με συρρίκνωση ή ακόμα και παραποίηση της γνώσης Όλοι γνωρίζουμε τα τρωτά της παιδείας, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, αρμόδιοι φορείς.  Ωστόσο δεκαετίες τώρα οι αλλαγές που υπόσχεται η πολιτεία για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης μένουν μόνο στα  λόγια αφού η παιδεία όχι μόνο δεν μπορεί να επιλύσει τις υπάρχουσες δυστοκίες της,  αλλά στο όνομα του εκσυγχρονισμού δημιουργεί και άλλες.

Ένα βασικό πρόβλημα της εκπαίδευσης είναι  η διαχρονική απαξίωση του ρόλου του εκπαιδευτικού και της προσπάθειάς του. Η απαξίωση αυτή, χτίστηκε σιγά σιγά υποβοηθούμενη από τις αλλαγές  της κοινωνίας που χάνει τις σταθερές της αξίες. Ο  εκπαιδευτικός καλείται να ανταποκριθεί  σε ένα πολύπλευρο απαιτητικό  ρόλο και του ζητούν  να βρει τον τρόπο να  πετύχει τους παιδαγωγικούς του στόχους, αφαιρώντας του ταυτόχρονα τα μέσα που θα τον βοηθούσαν σε αυτό. Η έλλειψη αγωγής, η ατιμωρησία , η ανοχή, η ελαστικότητα, η «συμπερίληψη», ο «δικαιωματισμός»  είναι τα νέα στοιχεία του μοντέρνου εκπαιδευτικού συστήματος. Η μάθηση γίνεται επιδερμική, η αξιολόγηση γίνεται χαρισματική  καθώς η βαθμολογία δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική επίδοση του μαθητή , που πριμοδοτείται γενναιόδωρα για να αποφεύγονται οι δυσαρέσκειες και οι αντιπαραθέσεις με τους γονείς που θεωρούν το παιδί τους ένα μικρό φωστήρα και δεν δέχονται καμιά διαφορετική εκτίμηση.

Τα νέο σχολείο  έχει χάσει τον εκπαιδευτικό του ρόλο και  έχει μετατραπεί σε χώρο πάρκιγκ  για παιδιά που δεν θέλουν να συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία όχι γιατί έχουν μαθησιακές δυσκολίες, αλλά  γιατί απλά δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για αυτήν. Και αυτή η έλλειψη ενδιαφέροντος με τη σειρά της έχει να κάνει με το αναλυτικό πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας που δίνει  χαμηλού επιπέδου μάθηση χωρίς να αναπτύσσει την κριτική σκέψη,  χωρίς να μεταλαμπαδεύει την γνώση, χωρίς να εξάπτει την περιέργεια, χωρίς να μεταδίδει το πάθος , χωρίς να δίνει  τα κίνητρα στον μαθητή για να ανακαλύψει τον κόσμο μέσα στον οποίο θα ζήσει.  Η εξάρτηση από την εικόνα, αφού το κινητό του έχει γίνει η προέκταση του χεριού του, τώρα και με την έγκριση του Υπουργείου, του δημιουργούν υπερένταση , διάσπαση προσοχής και μια  αντίληψη ότι η γνώση δεν έχει αξία ,αφού τα πρότυπα των «πετυχημένων» που του λανσάρει το διαδίκτυο έχουν αξιοποιήσει άλλου τύπου  προσόντα.

Η παθογένεια της εκπαίδευσης αντανακλά την παθογένεια της  κοινωνίας. Η οικονομική και κοινωνική κρίση,  η απαξίωση θεσμών και αρχών, η κατάρρευση της αρχετυπικής οικογένειας έχει επηρεάσει σημαντικά  την ψυχολογία της νέας γενιάς στην εκπαιδευτική διαδικασία και έχει αφήσει τους εκπαιδευτικούς να παλεύουν μόνοι τους .

 

Το σχολείο είναι ένας ζωντανός οργανισμός και  οφείλει να εμπνέει, να δίνει στόχους και οράματα , να αναδεικνύει τις δεξιότητες των μαθητών , να τους προάγει σε ένα ιδεώδες, για να  μπορέσουν  να γίνουν η καλύτερη έκδοση του εαυτού τους. Η παιδεία δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά αλλά το άναμμα μιας φλόγας, η ανάταση  μιας ψυχής. Γιατί τα παιδιά είναι το βασικό κεφάλαιο της πατρίδας μας.

 

 

 

 

Η παθογένεια της εκπαίδευσης αντανακλά την παθογένεια της  κοινωνίας. Η οικονομική και κοινωνική κρίση,  η απαξίωση θεσμών και αρχών, η κατάρρευση του οικογενειακού θεσμού έχει επηρεάσει σημαντικά  την ψυχολογία της νέας γενιάς στην εκπαιδευτική διαδικασία και έχει αφήσει τους εκπαιδευτικούς να παλεύουν μόνοι τους

 

Το σχολείο οφείλει να εμπνέει, να δίνει στόχους και οράματα , να αναδεικνύει τις δεξιότητες των μαθητών , να τους προάγει σε ένα ιδεώδες, να τους ωθεί να γίνουν η καλύτερη έκδοση του εαυτού τους. Γιατί τα παιδιά είναι το βασικό κεφάλαιο της πατρίδας μας.