Μηδενική Φτώχεια
“Δίνουμε τέλος σε όλες τις μορφές της φτώχειας, παντού”
Το Σεπτέμβριο του 2015, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη έλαβε μία απόφαση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία ιστορική συμφωνία που θα επηρεάσει τη ζωή εκατομμύριων ανθρώπων. Με γενικό σύνθημα “end poverty” παρουσιάζονται 17 στόχοι γνωστοί ως «Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης»
190 ηγέτες που εκπροσωπούν σχεδόν το σύνολο της ανθρωπότητας, δεσμεύτηκαν να μεταμορφώσουν τον κόσμο μας σε έναν παράδεισο χωρίς φτώχεια, πείνα και ανισότητες. Μια γη της Επαγγελίας με αξιοπρεπή εργασία και καλή εκπαίδευση, έναν κόσμο ειρηνικό χωρίς την απειλή της κλιματικής αλλαγής, έναν κόσμο που μέσα από τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, θα μεριμνά για τις ανάγκες όχι μόνο της σημερινής γενιάς αλλά και των μελλοντικών γενεών.
Ο πρώτος επιδιωκόμενος στόχος είναι η εξάλειψη της φτώχιας για όλους τους ανθρώπους παντού, ιδιαίτερα σε αυτούς που ζουν με λιγότερα από 1, 25 δολάρια την ημέρα.
Ποιός ελέγχει τον παγκόσμιο πλούτο;
Σύμφωνα με την Credit Suisse το 1% του κόσμου κατέχει το 45% του παγκόσμιου πλούτου. Το ερευνητικό Ινστιτούτο της Credit Suisse δημοσίευσε την ετήσια έρευνα , η οποία αποκαλύπτει την σημαντική αύξηση της απόστασης σε παγκόσμιο επίπεδο στην κατανομή του πλούτου και της φτώχιας. Ειδικά μετά την πανδημία η ψαλίδα των κοινωνικών ανισοτήτων άνοιξε περισσότερο και το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και φτωχούς οξύνθηκε.
Είναι άξιο απορίας γιατί τόσα χρόνια που οι ισχυροί του πλανήτη με τις μεγάλες ευαισθησίες στο θέμα της πείνας και της εξαθλίωσης των ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων δεν έκαναν κάτι ουσιαστικό για να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση που πήγαινε από το κακό στο χειρότερο!
Αυτή είναι η αυλαία στο παρασκήνιο όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά….
Τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα
Δεν είναι λίγες οι πολυεθνικές εταιρείες, που, προκειμένου να προσφέρουν προϊόντα πολύ γρήγορα και προσιτά, επιστρατεύουν παιδιά σε χώρες του τρίτου κόσμου να εργαστούν ως σκλάβοι μέσα σ’ ένα πλαίσιο εξευτελιστικών αμοιβών και απάνθρωπων συνθηκών εργασίας.
Στα τρυφερά χρόνια της παιδικής ηλικίας, όταν προτεραιότητα είναι το παιχνίδι και η μάθηση, παιδιά 6 και 7 χρονών ενδεχομένως έχουν φτιάξει την συσκευή με την οποία διαβάζεις αυτό το άρθρο ή τα παπούτσια που φοράς. Οι αριθμοί που σχετίζονται με την παιδική εργασία στον κόσμο είναι ανησυχητικοί. Σύμφωνα με την ILO, (International Labour Organisation, *Διεθνής Οργανισμός Εργασίας) πάνω από 150 εκατομμύρια παιδιά είναι εμπλεκόμενα σε παιδική εργασία παγκοσμίως, ενώ πάνω από το 40% εξ αυτών εκτελούν επικίνδυνη εργασία.
Στο artinews ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Κόσμος / 06.02.24 αναφέρεται στο βιβλίο με τίτλο «κόκκινο κοβάλτιο», που μιλά για τα ορυχεία κοβαλτίου στο Κονγκό, στα οποία εργάζονται δεκάδες χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά-σκλάβοι (ακόμα και 4 ετών) στρυμωγμένοι σε ένα λάκκο, σφυροκοπώντας με το καλέμι και αναπνέοντας τοξικές αναθυμιάσεις χωρίς κανέναν εξοπλισμό ασφαλείας. *Το κοβάλτιο είναι ένα κρίσιμο υλικό για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών οχημάτων κυρίως, αλλά και για τους ηλιακούς και αιολικούς συσσωρευτές ηλεκτρικής ενέργειας και των ηλεκτρικών αυτοκινήτων που θεωρείται η πράσινη επιλογή και η πιο ενδεδειγμένη για τη σωτηρία του πλανήτη.
«Υπάρχει αίμα σ’ αυτή τη συσκευή» λέει ο ακτιβιστής Mark–Olivier Herman κρατώντας ένα κινητό τηλέφωνο «γιατί τα κινητά σας τηλέφωνα περιέχουν μικρά ηλεκτρονικά κυκλώματα που δεν θα μπορούσαν να τεθούν σε λειτουργία χωρίς το ορυκτό που λέγεται κολτάνιο». *Το Κολτάνιο είναι μαύρο μεταλλικό ορυκτό από το οποίο εξάγονται τα στοιχεία Νιόβιο και Ταντάλιο. Το Ταντάλιο χρησιμοποιείται για την κατασκευή πυκνωτών σε ηλεκτρονικά προϊόντα, τουρμπίνες και ιδίως στην παραγωγή κινητών τηλεφώνων.
Τον Απρίλιο του 2001, μία επιτροπή του ΟΗΕ αποκάλυψε τις σχέσεις μεταξύ του εμπορίου κολτανίου και των εισαγωγών παράνομων όπλων στην περιοχή. Πάνω από 22 χρόνια αργότερα, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Η μαζική παρουσία των ένοπλων ομάδων καθιστά εντελώς ανασφαλή τη ζωή στην περιοχή. Οι τοπικές συμμορίες επιβάλλουν φόρους στους κατοίκους, βάζουν ανήλικα παιδιά να δουλεύουν στα ορυχεία και βεβαίως τρομοκρατούν ολόκληρες κοινότητες.
Τα ορυχεία αυτά τα εκμεταλλεύονται οι μεγάλες πολυεθνικές και είναι αυτές που εξοπλίζουν τις ένοπλες συμμορίες. Είναι οι ίδιοι παίχτες που καθορίζουν τις τύχες των λαών και υπόσχονται εξάλειψη της φτώχιας και της αδικίας.
Μ’ αυτές τις ένοπλες συμμορίες συναλλάσσονται οι μεγάλες δυτικές εταιρείες όπως Bayer, Nokia, Samsung, LG και πολλές άλλες, που αγοράζουν κοβάλτιο, κολτάνιο κ.ά., και τους πωλούν όπλα.
Αυτή είναι η περίφημη «πράσινη» ενέργεια που διαφημίζουν ως διέξοδο από την περιβαλλοντική κρίση. Στην πραγματικότητα είναι «κόκκινη ενέργεια» αφού είναι βαμμένη με το αίμα μικρών παιδιών-σκλάβων.
Οι συνθήκες εργασίας ανήλικων παιδιών σε πολλές χώρες του κόσμου είναι σοκαριστικές και ντροπιαστικές για τον Δυτικό πολιτισμό, που είναι αυτός που καταναλώνει τα αγαθά, που προέρχονται από την εκμετάλλευση και τις άθλιες συνθήκες που βιώνουν οι ανήλικοι εργάτες.
Παρότι “Κάθε ορυχείο έχει την ηλεκτρονική υπογραφή του”, οι πολυεθνικές ισχυρίζονται ότι δεν μπορούν να εντοπίσουν την πηγή της εκμετάλλευσης των μικρών παιδιών αλλά και χιλιάδων ανθρακωρύχων που εργάζονται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες με ελάχιστα χρήματα.
Μπορεί να γνωρίζουν τα πάντα για σένα και για μένα, αφού τόσα χρόνια συλλέγουν τα προσωπικά μας δεδομένα, αλλά δηλώνουν αδυναμία να εντοπίσουν τα εκατομμύρια παιδιά που εξαφανίζονται κάθε χρόνο. Με τον ίδιο τρόπο δεν μπορούν να σταματήσουν το λαθρεμπόριο και την μαύρη εργασία, την εγκληματικότητα, την μαφία που πουλάει προστασία, τις εισροές των δεκάδων μεταναστών που έχουν κατακλύσει την χώρα μας και άλλα πολλά.
Έτσι και στην Αφρική, όλοι γνωρίζουν τις συμμορίες και ποιοι είναι αυτοί που τις εξοπλίζουν και προκαλούν τις σφαγές αθώων . Όμως για τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και τους “ευαίσθητους δημοκράτες” της Δύσης όλα αυτά “δεν συμβαίνουν”, γιατί “είναι πολλά τα λεφτά Άρη”!
Ο βραβευμένος Δανός δημοσιογράφος Μίκι Μιστράτι ερεύνησε το εμπόριο παιδιών και την παράνομη παιδική εργασία στη βιομηχανία της σοκολάτας. Στο Μάλι και στη γειτονική Ακτή του Ελεφαντοστού κατάφερε να κάνει γυρίσματα στα κρυφά και να αποτυπώσει συγκλονιστικές εικόνες στο φακό καθώς ακόμα και επτάχρονα παιδιά δουλεύουν σε σκληρή και επικίνδυνη δουλειά στις φυτείες, κόβουν το κακάο και κουβαλούν βαριά φορτία. Οι συνεντεύξεις με παιδιά που τα ελευθέρωσαν οι ακτιβιστές, αποκαλύπτουν μια πολύ πιο σκοτεινή όψη της σοκολάτας απ’ αυτήν που μας παρουσιάζουν οι σοκολατοβιομηχανίες με δουλεμπόρους, κυβερνητικούς παράγοντες και αστυνομικούς να εμπλέκονται στην συγκάλυψη.
