Περί ηθικής

<span>Περί ηθικής</span>

Το μάθημα της «Ηθικής» έρχεται να αντικαταστήσει το μάθημα των θρησκευτικών

Το μάθημα της «Ηθικής» έρχεται στο ελληνικό σχολείο για τους μαθητές που έχουν απαλλαγή από τα Θρησκευτικά. Η απόφαση είναι ειλημμένη από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Καθημερινή» και έσκασε σαν βόμβα αφού γεννάει πολλαπλά ερωτήματα ως προς τη φύση και τον προσανατολισμό του νέου μαθήματος. Με την απόφαση αυτή ξεκινούν οι ενέργειες για κατάρτιση του προγράμματος σπουδών και τη συγγραφή των βιβλίων.( όπως είθισται κάποιοι θα οικονομήσουν πολλά χρήματα!)

Η θεσμοθέτηση νέου μαθήματος εκτιμάται από το ΥΠΑΙΘ ότι θα αυξήσει τις αιτήσεις για απαλλαγή από γονείς μαθητών δεδομένου ότι μεθοδευμένα τα τελευταία χρόνια το μάθημα των θρησκευτικών έχει υποβαθμιστεί και θεωρηθεί δευτερεύον.

Σύμφωνα με τα όσα ορίζονται από το Υπουργείο, «μαθητές οι οποίοι δεν είναι χριστιανοί ορθόδοξοι (δηλαδή αλλόθρησκοι, ετερόδοξοι, άθρησκοι, άθεοι, αγνωστικιστές), άλλωστε με το οξύ πρόβλημα υπογεννητικότητας στην Ελλάδα αποτελούν την πλειοψηφία της τάξης), μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να απαλλαγούν από την υποχρέωση παρακολούθησης του μαθήματος των Θρησκευτικών

Αντί των Θρησκευτικών δίνεται η δυνατότητα παρακολούθησης ενός άλλου εναλλακτικού μαθήματος , αυτό της Ηθικής.

 Για ποια Ηθική όμως μιλάμε;

Η ηθική είναι κλάδος της φιλοσοφίας που ασχολείται κυρίως με το παρακάτω ερώτημα: ποιες ανθρώπινες πράξεις είναι αποδεκτές και ορθές και ποιες ανάρμοστες και λανθασμένες;  Οι συνεπειοκρατικές και δεοντολογικές ηθικές θεωρίες θέτουν ως κεντρικό ζήτημα τα κριτήρια ορθότητας ή μη-ορθότητας των πράξεων, αν και διαφέρουν ως προς το ποια είναι αυτά τα κριτήρια, ενώ οι αρεταϊκές ηθικές θεωρούν ως κεντρικό ζήτημα τα στοιχεία που καθορίζουν το ήθος, τις ηθικές αρετές του χαρακτήρα ή τον τρόπο ζωής που θα πρέπει να ακολουθείται

Κατά τον Αριστοτέλη η αρετή είναι το μέσον μεταξύ δύο κακιών, της «υπερβολής» και της «ελλείψεως». . Η πρακτική φιλοσοφία του Αριστοτέλη στηρίζεται στην αναγκαία σύνδεση διανοητικής και ηθικής αρετής..

Οι αρετές συνιστώνται από τις διανοητικές αρετές που περιλαμβάνουν την επιστήμη, τη σοφία και τη φρόνηση και τις ηθικές αρετές που περιλαμβάνουν την κοσμιότητα, την τόλμη, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη. Η αρετή αποτελεί προϋπόθεση της ευδαιμονίας, καθότι ως ηθική τελείωση συνοδεύεται από ένα χαρακτηριστικό αυτό-συναίσθημα ικανοποιήσεως και ηδονής. Ο ενάρετος πολίτης, οπλισμένος με αυτοέλεγχο και παιδεία, ακολουθεί την ύψιστη αρετή, τη φρόνηση.

Ως διανοητική αρετή, η φρόνηση συνιστάται στην ικανότητα του ανθρώπου διαχωρίζει με ορθή κρίση τη σωστή από τη λανθασμένη πράξη. Η αριστοτελική φρόνηση θυμίζει το δελφικό «μηδέν αγάν» ή την σωκρατική τέχνη του βίου, το οποίο κατευθύνει την ανθρώπινη συμπεριφορά συλλαμβάνοντας σε κάθε περίσταση το σωστό μέτρο. Η φρόνηση είναι μια σταθερή συνήθεια που ακολουθεί τον ορθό λόγο και είναι προσανατολισμένη στην πράξη.

Η ηθική του πολίτη είναι επικεντρωμένη στην ανάδειξη ενός ιδεώδους τύπου πολίτη που αποτελεί υπόδειγμα και μέτρο ηθικής συμπεριφοράς

Εμείς, έχοντας βιώσει τα τελευταία χρόνια την  απόλυτη διαστρέβλωση της λογικής όπου  “το κρέας βαφτίζεται ψάρι”, όπου η διαπλοκή , η διαφθορά , η διαστροφή ,η συγκάλυψη η ατιμωρησία είναι στην ημερήσια διάταξη για ποια ηθική μιλάμε; Αυτή της Νέας Τάξης Πραγμάτων που λανσάρει  τη πολιτική ορθότητα, εξοστρακίζει την αντίθετη άποψη, λοιδορεί αυτόν που δεν ακολουθεί την κυρίαρχη τάση και αρνείται να μετατραπεί σε τηλεκατευθυνόμενο ανθρωπάριο; Μήπως το μάθημα της ηθικής είναι το τέλειο άλλοθι για «πλύση εγκεφάλου» στα παιδιά όπως την εποχή της ναζιστικής Γερμανίας;

Στην  εποχή  του  ψεύδους και της παραπληροφόρησης δεν μπορούμε παρά να είμαστε καχύποπτοι και επιφυλακτικοί.

Leave a Comment