ΠΡΟΠΑΓΆΝΔΑ ΚΑΘΡΈΠΤΗΣ
H προπαγάνδα καθρέφτης ή προπαγάνδα κατοπτρικής εικόνας είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται συχνά στο πλαίσιο υποκίνησης ρητορικής μίσους, όπου κάποιος αποδίδει ψευδώς τα δικά του κίνητρα και προθέσεις προς τους αντιπάλους του. Η “πολιτική του καθρέφτη” ορίζεται ως “κοινή στρατηγική για τη δημιουργία διαιρέσεων και διχασμών».
Χρησιμοποιείται μια αντίστροφη επιχειρηματολογία όπου απουσιάζει η λογική αλληλουχία και από θήτης φαίνεσαι θύμα.
ΕΝΑ ΠΑΝΟΥΡΓΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ
Στη παγκόσμια σκακιέρα αυτός που σκοπεύει να ξεκινήσει έναν πόλεμο θα διακηρύξει τις ειρηνικές του προθέσεις και θα κατηγορήσει τον αντίπαλο για φιλοπόλεμο. Ομοίως αυτός που χρησιμοποιεί τον τρόμο θα κατηγορήσει τον αντίπαλο για τρομοκρατία.
Για παράδειγμα, μια τρανσφοβική ομάδα διοργανώνει μια διαμαρτυρία σε μια αίθουσα εκδηλώσεων. Με βάση την στρατηγική της προπαγάνδας-καθρέπτη ένας δημοσιογράφος, παρουσιάζει το γεγονός με ψεύτικη αγανάκτηση, ισχυριζόμενος ότι τα τρανς άτομα φιμώνονται και στα πλαίσια της Δημοκρατίας αυτό δεν είναι επιτρεπτό».
Στο επόμενο στάδιο αυτοί που ισχυρίζονται ότι «φιμώθηκαν» εμφανίζονται σε κάθε εθνική πλατφόρμα μέσων μαζικής ενημέρωσης, και αναδεικνύουν το θέμα τους, άρα το διαφημίζουν και το αναδεικνύουν, διαφορετικά θα περνούσε απαρατήρητο.
Πρόκειται για έναν ύπουλο μηχανισμό εξουσίας
Ομοίως λειτουργεί μια καλά μελετημένη στρατηγική για το σπάσιμο των «ταμπού». Η παιδοφιλία αποτελούσε για χρόνια μια απαγορευμένη συζήτηση. Με τις συλλήψεις παιδόφιλων και τις συνεχόμενες κατασχέσεις πορνογραφικού υλικού, δίνεται η ευκαιρία στα κανάλια να συζητούν για μήνες την «κατάντια» της κοινωνίας προβάλλοντας διαρκώς το θέμα. Το αποτέλεσμα είναι να σπάσει το ταμπού, να εξοικειώνονται οι τηλεθεατές με τη νέα κατάσταση, να την συζητούν μεταξύ τους και να την συνηθίζουν σιγά σιγά έτσι ώστε κάποια στιγμή να την αποδεχτούν. Η μετάβαση γίνεται βελούδινα αφού εκ πρώτης όψεως καυτηριάζεται το γεγονός και κανείς δεν συνειδητοποιεί την υπόγεια, δόλια και ύπουλη τεχνική της εδραίωσης του.
Η προπαγάνδα είναι για τη δημοκρατία ότι η βία για τον ολοκληρωτισμό
Επιπλέον, μεγάλα κόμματα χρηματοδοτούν μικρότερα να τους κάνουν κριτική, ως μια “φωνή λογικής” απέναντι στα παρανοϊκά τους νομοσχέδια. Με αυτό τον τρόπο μαζεύουν τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους τους, σε ένα αντίπαλο μεν, αλλά καθ’ όλα ελεγχόμενο μαντρί. Άλλωστε Δημοκρατία έχουμε… και πρέπει να υπάρχουν και οι αντίθετες απόψεις. Είναι το άλλοθι για όλες τις εκτροπές και παραβιάσεις.
Είναι καιρός να αναρωτηθούμε ποια κόμματα εντός και εκτός βουλής παίζουν αυτό τον ρόλο.
