Όποιος από τους ιδιώτες γιατρούς αρνηθεί να καλύψει κενά στο ΕΣΥ, τότε θα τερματίζεται άμεσα η σύμβασή τους με τον ΕΟΠΥΥ αλλά και την ηλεκτρονική συνταγογράφηση.
Με διάταξη του υπουργού Υγείας που εντάχθηκε στο νομοσχέδιο για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση, προβλέπονται αυστηρές ποινές για τους ιδιώτες γιατρούς οι οποίοι δεν θα δεχθούν να καλύψουν τα κενά στα δημόσια νοσοκομεία και ειδικά στις άγονες περιοχές.
Με πρόσχημα την υποχρέωση των γιατρών να προσφέρουν υπηρεσίες υγείας για την αντιμετώπιση αναγκών που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καταπατάται άλλο ένα επαγγελματικό δικαίωμα. Όταν θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί η φονικός ιός που θα έθετε σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, γιατί δεν έδειξε η κυβέρνηση την ίδια ευαισθησία; Αφού φρόντισε εκ των προτέρων να κλείσει των Λοιμωδών, έβγαλε σε αναστολή χιλιάδες υγειονομικούς που αρνήθηκαν να εμβολιαστούν , τους άφησε να λιμοκτονήσουν, ενώ θα μπορούσαν κάνοντας τα διαγνωστικά τεστ να βοηθήσουν τα νοσοκομεία για να ανταποκριθούν καλύτερα στην έκτακτη αυτή συνθήκη.
Κατά την προσφιλή συνήθεια της πολιτικής ηγεσίας να πετά το μπαλάκι των ευθυνών στους άλλους, τονίστηκε ότι οι γιατροί οφείλουν στην κοινωνία γιατί αυτή τους σπούδασε. Με την ίδια λογική και οι πολιτικοί οφείλουν να υπηρετούν σωστά την κοινωνία γιατί αυτή τους πληρώνει. Αναρωτιέμαι πότε ο υπουργός υγείας βρίσκει χρόνο να εργαστεί ουσιαστικά και να παράσχει έργο αφού καθημερινά εμφανίζεται σε όλες τις εκπομπές όλων των καναλιών.
Άλλωστε με την κατάργηση της συνταγογράφησης δεν τιμωρείται μόνο ο γιατρός αλλά κυρίως ο ασφαλισμένος από το μισθό του οποίου κάθε μήνα κρατείται ένα σημαντικό ποσό για την ιατροφαρμακευτική του κάλυψη.
Επιπλέον θα έπρεπε να αναλογιστεί ο Υπουργός Υγείας γιατί υπάρχει αυτή η απαξίωση για τα δημόσια νοσοκομεία. Ο ανεπαρκής τρόπος της διαχείρισης της κρίσης από την πανδημία, η εξουθένωση των εργαζομένων στην Δημόσια Υγεία, τα ύποπτα πρωτόκολλα, η έλλειψη προσωπικού και υγειονομικού υλικού, η ανεπαρκής φροντίδα των ασθενών , όλα οδηγούν στην κατάρρευση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Γιατί δεν πάρθηκαν μέτρα για να αντιμετωπιστούν αυτές οι παθογένειες;
Άλλωστε όταν ένας γιατρός έχει αποφασίσει να ιδιωτέψει έχει ρυθμίσει και τη ζωή του ανάλογα. Το να τον αναγκάσεις να ανατρέψει τη ζωή του δήθεν για το καλό του συνόλου δεν αρμόζει σε Δημοκρατίες αλλά σε καθεστώτα Σταλινικού τύπου.
Μήπως τελικά όμως αυτό είναι;
